Ebu Hureyre’nin (r.a.) naklettiğine göre:
Allah Resulü kabristana gelerek şöyle buyurmuştur: “Selam sizlere! Bizler inşaallah sizlere kavuşacağız. Kardeşlerimizi görmüş olmamızı arzu ederdim.” Sahabeler: Bizler senin kardeşlerin değil miyiz? Ey Allah’ın Resulü! dediler. “Sizler benim ashabımsınız. Kardeşlerimiz ise henüz daha gelmemiş olanlardır” buyurdu. Bunun üzerine Sahabeler: Ey Allah’ın Resulü! Ümmetinden henüz daha gelmemiş olanları nasıl tanırsın? dediler. Allah Resulü: “Ne dersin? Bir kimsenin alınları beyaz, ayakları sekili birçok atları olsa, bunlar da, renklerine başka bir renk karışmamış simsiyah birtakım atlar arasında bulunsa, o zat kendi atlarını tanımaz mı?” buyurdu. Sahabeler: “Evet, ey Allah’ın Resulü, tanır” dediler. Allah Resulü şöyle buyurdu: “Çünkü onlar abdest almaktan dolayı yüzleri nurlu, el ve ayakları sekili halde gelirler. Ben Havuz üzerinde onların öncüsüyüm. Dikkat edin! Kaybolmuş devenin kovulması gibi, birtakım insanlar da benim Havzımın başından muhakkak kovulacaklardır. Ben onları: Hey! Geliniz, diye çağırırım.” Bunun üzerine bana: Onlar senden sonra dinde değişiklikler yapmışlardır, denilir. Ben de: “Allah onları uzak eylesin uzak, derim.”