Abdurrahman İbnu Habbab radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm ceyşü’l-Usre’yi techiz ederken şahid oldum. Osman İbnu Affan radıyallahu anh kaltı ve:Ey Allah’ın Resûlü! dedi, yüz deve çuluyla, semeriyle Allah rızası için (bağış olarak) bendendir!Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm ordu için bağış yapmaya tekrar teşvikte bulundu. Osman yine kalkıp:Ey Allah’ın Resûlü! Çuluyla semeriyle ikiyüz deve Allah rızası için bendendir! dedi. Sonra Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm ordu için bağışta bulunmaya yine teşvikte bulundu. Osman tekrar kalktı ve:Ey Allah’ın Resûlü! dedi. Benden üçyüz deve çuluyla, semeriyle Allah rızası için bağışımdır!Abdurrahman der ki: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’ı minberden inerken gördüm, hem iniyor, hem de:Bu hayırdan sonra, Osman’ın yapacağı (kötü amel) aleyhine olmaz!diyordu.”Tirmizi, Menakıb, (3701).HZ. ALİ İBNU EBİ TALİB