Hz. Aişe radıyallahu anhâ anlatıyor: “Bir adam, Resülullah aleyhissalâtu vesselâm’ın huzuruna girmek için izin istemişti. Aleyhissalâtu vesselâm: “Bu aşiretin kardeşi ne kötü!” buyurdu. Ama adam girince ona iyi davrandı, yumuşak sözle hitap etti. Adam gidince:Ey Allah’ın Resulü! Adamın sesini işitince şöyle şöyle söyledin. Sonra yüzüne karşı mültefit oldun, iyi davrandın dedim. Şu cevabı verdi:Ey Aişe! Beni ne zaman kaba buldun? Kıyamet günü, Allah Teâla hazretlerinin yanında mevkice insanların en kötüsü, kabalığından korkarak halkın kendini terkettiği kimsedir.Buhâri, Edeb 38, 48; Müslim, Birr 73, (2591); Muvatta, Hüsnü’l-Hulk 4; (2, 903, 904); Ebu Davud, Edeb 6, (4791, 4792, 4793); Tirmizi, Birr 59, (1997).