Havle bintu Mâlik İbni Sa’lebe (radıyallahu anhâ) anlatıyor: “Kocam Evs İbnu’s-Sâmit bana zıhârda bulunmuştu. Derhal Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’e şikayete geldim.Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a durumu arzedince bana: “Allah’tan kork, o senin amcaoğlundur” diye onun hakkında beni iknâya çalışıyordu. Ben ısrarıma devam ettim. Derken âyet nazil oldu. “(Habibim) zevci hakkında seninle direşip duran (nihayet hâlinden) Allah’aşikayet etmekte olan kadının sözünü umduğu veçhile Allah dinlemiştir…” (Mücadele,1).Vahiy üzerine Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):Kocan bir köle âzâd eder buyurdu. Ben:- Onun kölesi yok! dedim. Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm):Öyleyse ard arda iki ay oruç tutar dedi. Ben tekrar:- Ey Allah’ın Resülü, kocam çok yaşlıdır, oruca tahammül edemez! dedim.Öyleyse,dedi, altmış fakir doyursun!- Onun elinde, dedim, sadaka olarak verecek hiçbir şeyi yok, (nasıl altmış fakir doyuracak?)Öyleyse, dedi, ona ben yardım edeyim. Şu bir arak hurmayı al götür!- Ey Allah’ın Resülü, dedim, diğer bir arak’ı da ben verip ona yardım edeyim.Güzel söyledin, dedi, git bunlarla ona bedel altmış fakiri doyur. Sonra da (eski nikâhınla) amcaoğluna dön!Râvi bir arakın altmış sa’ miktarında bir ölçek olduğunu belirtti.Ebü Dâvud, Talâk 17, (2214).